کد مطلب:26515 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

در اسلام آمده است كه زنان نبايد در تجارت با شوهران يا مردان سهيم شوند در حالي كه حضرت خديجه همسر پيامبر به كار تجارت مشغول بود. اين تناقض نيست؟

آري روايات متعددي وجود دارد كه زنان را منع كرده است كه عطر بزنند و در آن حال بيرون از خانه روند و مردان را تحريك نمايند. برخي از فقيهان ميگويند: به طور مطلق نبايد زن خود را معطر كند و به بيرون از خانه رود و نامحرم متوجه بوي خوش او شود. (1) و برخي ميگويند: چنانچه موجب تهييج اجنبي شود، اشكال دارد.(2)

فقيهان از قرآن و روايات استفاده ميكنند و فتوا ميدهند، حال اگر روايتي مشاهده شد كه برخلاف است، و فقيه طبق آن فتوا صادر نكرده است، از چند علت خارج نيست. يا سند روايت نادرستاست. چنان چه در همين روايتي كه در نامه مرقوم داشتهايد، از نظر سند گفتهاند: ناتمام است. (3) يا دلالت روايت روشن نيست، مبهم است و يا روايت و آيات ديگري است كه بر خلا آن است و يا...

در همين روايت يك مشكل ديگري وجود دارد و آن تناسب نداشتن بين جرم و جزاست كه پذيرش اين روايت را با مشكل روبرو ميكند.(4)

اما اين روايتي كه در نامه بيان داشتهايد: در اين روايت اولا: بيان نشده است كه وي خودش را معطر كرد، بلكه وي عطر فروش بود. ممكن ايت پيامبر آن زن عطر فروش را ميشناخت. ثانيا: نداردكه پيامبر در صورتي كه او خود را خوش بو كرده بود، بي تفاوت از كنار قضيه گذشت، بلكه شايد قبلا پيامبر او را نهي كرده بود، ولي وي گوش به حرف پيامبر نكرد.

نيز اگر اينها را نپذيريم، اين روايت با ديگر روايات متضاد است.

در هر حال اين يك كار تخصصي است كه فقيه و متخصص آن را استنباط ميكند.

پي نوشتها:

1 - آيت اللَّه مكارم شيرازي، استفتائات ،ج 1، ص 512.

2 - آيت اللَّه فاضل لنكراني، استفتائات ،ج 1، ص 464.

3 - فصلنامه فقه، كاوشي نو در فقه اسلامي، ش 15 و 16 و ص 23 و 24.

4 - همان، ص 24.